Ένα πρωινό τηλέφωνο από μια παλιά συνάδελφο, από αυτά που δεν θέλεις να παίρνεις ποτέ, με συντάραξε.
- Ο Οδυσσέας έφυγε, μου είπε και η βουβαμάρα ήταν το μόνο πράγμα που άκουγες μετά.
Χιλιάδες σκέψεις, αναμνήσεις από την εποχή που δούλευα στις επιχειρήσεις του, πέρασαν από το μυαλό μου και κάποιες από αυτές είναι σεμινάρια ανθρωπιάς, επιχειρηματικότητας, νοοτροπίας και συμπεριφοράς.
Ο Οδυσσέας Κυριακόπουλος ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος, έξυπνος επιχειρηματίας, προσιτός σε όλους και αγαπητός από γνωστούς, συνεργάτες, προμηθευτές, φίλους και πολλούς άλλους που γνώριζαν το στυλ του.
Είχα την τεράστια τύχη να εργαστώ σε κάποιες από τις επιχειρήσεις του για αρκετά χρόνια και να καταλάβω, από πρώτο χέρι, το ποιόν του ανθρώπου. Πραγματικό σχολείο ήταν πάντα η φήμη για τις επιχειρήσεις του, επειδή ο ίδιος φρόντιζε τους ανθρώπους του με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, καθώς και το περιβάλλον που εργαζόντουσαν. Όταν εν έτη 2000, έμαθε την πρόθεσή μου να συμμετάσχω σε κάποιο μεταπτυχιακό πρόγραμμα, προσφέρθηκε αμέσως να καλύψει όλα τα έξοδα και ο ίδιος επέμεινε να το κάνω σε ένα ακριβότερο Πανεπιστήμιο του εξωτερικού, από ένα τοπικό της επιλογής μου.
Θα αναφερθώ σε τρία περιστατικά/εμπειρίες που είχα μαζί του και που θα μπορούσαν να είναι αντικείμενα μελέτης και διδασκαλίας σε θέματα διοίκησης επιχειρήσεων.
1. Σε κάποια συζήτηση προϋπολογισμού και με την προφανή διάθεσή μου να προβάλλω τα πολύ καλά προβλεπόμενα αποτελέσματα της περιόδου, αλλά χωρίς να δείχνω σκοπίμως ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα αποτελέσματα του Ισολογισμού, μου είχε πει συγκεκριμένα.
«Τα αποτελέσματα χρήσης είναι για τα παιδιά, ενώ οι ισολογισμοί είναι για τους άνδρες»
εξηγώντας στην συνέχεια ότι τα αποτελέσματα μπορεί να είναι περιστασιακά ή να οφείλονται σε κάποιο συγκυριακό προϊοντικό πλεονέκτημα που έχεις από το εργοστάσιο. Οι ισολογισμοί όμως είναι η διαχείριση των περιουσιακών στοιχείων μιας εταιρείας, εμπεριέχουν όλο το παρελθόν και εκεί φαίνεται κυρίως η διοικητική ικανότητα που έχει η ομάδα. Και πόσο δίκιο είχε …
2. Πριν από κάποιο διοικητικό συμβούλιο και μπροστά σε όλο το επιτελείο του είχε εκφράσει την δυσαρέσκειά του γιατί κάποιος γνωστός με μοτοσικλέτα της Yamaha αγορασμένη προ 30ετίας δεν έβρισκε έναν καθρέφτη στα αποθέματα των ανταλλακτικών μας.
Εγώ απάντησα ότι «ευτυχώς που δεν το είχαμε» και όλη η αίθουσα πάγωσε στην αντίδρασή μου.
Εν συνεχεία εξήγησα ότι δεν θα έπρεπε ποτέ να είχαμε ακίνητα αποθέματα για 30 χρόνια και αυτό ήτανε μια ένδειξη υγείας για τα αποθέματά μας. Το άκουσε, χαμογέλασε, και μπροστά σε όλους παραδέχθηκε, χωρίς δεύτερη σκέψη, την αδικία της ένστασης και την ορθότητα του σκεπτικού μου. Με παρακάλεσε να εξυπηρετήσουμε τον γνωστό του μέσω μιας αεροπορικής παραγγελίας και με ευχαρίστησε για την εποικοδομητική συζήτηση που είχαμε, προς συνολική έκπληξη των παρευρισκόμενων.
3. Όταν το 2007 πήρα την πολύ δύσκολη απόφαση να αφήσω την εταιρεία του για μια άλλη, άκρως ανταγωνιστική των συμφερόντων του, με φώναξε στο γραφείο του. Με το άγχος μου στο ταβάνι και με το θάρρος μου από τα γόνατα κομμένο επήγα στο γραφείο του θεωρώντας ότι θα μου τα έψελνε.
Για την ακρίβεια των γεγονότων, είχε ακυρώσει την πρώτη μας συνάντηση για ένα ταξίδι στο εξωτερικό, και όταν με είδε, στο εξ αναβολής ραντεβού, κατ’ αρχάς απολογήθηκε γιατί μου είχε ανακατώσει το πρόγραμμα. Εντάξει, σκέφτηκα μέσα μου, το άκουσα και αυτό.
Εν συνεχεία εξύμνησε την ενέργειά μου αυτή, να μετακομίσω δηλαδή απέναντι, στον βασικό του ανταγωνιστή, λέγοντας μου ότι ήταν πολύ θαρραλέα η κίνηση αυτή, ότι αν ήταν στην θέση μου θα έκανε ακριβώς το ίδιο, και ότι θα τα πάω πολύ καλά γιατί ήξερα καλά την δουλειά. Σημειώστε ότι αυτό έγινε μόλις 3-4 χρόνια μετά την ολοκλήρωση του μεταπτυχιακού μου που είχε πληρώσει ο ίδιος.
Εν συνεχεία μου ευχήθηκε καλή τύχη και μου ζήτησε να κρατήσουμε επαφή γιατί ο κόσμος είναι μικρός και μπορεί οι τύχες μας να ξανασυναντηθούν.
Όπως και έγινε πρόσφατα, μιας και η ProVisions προχώρησε σε μια συνεργασία με κάποιες από τις εταιρείες του που ασχολούνται με ξενοδοχειακά συγκροτήματα και συζητήσαμε διάφορα θέματα τον Δεκέμβρη που πέρασε.
Όλοι εμείς θα τον θυμόμαστε με ένα χαμόγελο για όλες τις στιγμές που περάσαμε μαζί, γιατί έτσι άλλωστε θα το ήθελε και ο ίδιος.
Comments