Από την απλή αναλογική στην απλή λογική

Δημοσιεύτηκε στο www.newpost.gr

www.thebest.gr

www.liberal.gr

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για τον καινούργιο εκλογικό νόμο.

Όχι πως θέλετε να πετάξετε την μπάλα στην κερκίδα, για να μην επικεντρωνόμαστε στα σημερινά προβλήματα και την στασιμότητα της οικονομίας, ούτε κατά διάνοια.

Ούτε πως θέλετε να προετοιμάσετε την κοινωνία για τις επόμενες εκλογές που μπορεί να συρθείτε νωρίτερα λαμβάνοντας υπόψη τις εσωτερικές σας αντιφάσεις και το επερχόμενο πολιτικό κόστος, όχι, ούτε να το σκέπτεστε.

Ούτε σημαίνει ότι όλες σας οι ενέργειες περιστρέφονται γύρω από την δικά σας πολιτική επιβίωση όσο δυσμενής και αν αυτή προδιαγράφεται, όχι ποτέ.

Στην πολιτική σας ατζέντα, τον τελευταίο καιρό δείχνετε εκλογικό νόμο και συνταγματική αναθεώρηση. Όσο σοβαρά και αν ακούγονται αυτά τα δύο θεσμικά ζητήματα, πρέπει να παραδεχθούμε όλοι ότι δεν είναι η κουβέντα που γίνετε ούτε στα καφενεία, ούτε στα σπίτια, ούτε είναι σημείο αντιπαράθεσης μεταξύ φιλό κυβερνόντων και μη.

Όταν έχεις τόσα πολλά ζητήματα απλής λογικής να επισημάνεις και να αντιπαρατεθείς, τα ζητήματα απλής αναλογικής περισσεύουν και επί της ουσίας δεν συγκινούν κανέναν.

Οι λόγοι που οι κυβερνώντες φέρνουν τα θέματα του εκλογικού νόμου και της συνταγματικής αναθεώρησης στην επιφάνεια είναι δύο και είναι απλοί. Τουλάχιστον πρέπει να παραδεχθούμε ότι αυτή η κυβέρνηση δεν μας ταλαιπωρεί πλέον με κρυφά μηνύματα και παράξενες στρατηγικές. Ότι κάνει είναι τόσο προφανές γιατί γίνεται, που δεν χρειάζεται να το βασανίσουμε και πάρα πολύ.

Ο πρώτος λόγος είναι για να αποπροσανατολίσουνε την κοινωνία από τα άμεσα προβλήματα που έχει, και ο δεύτερος είναι, βλέποντας τις εξελίξεις, να προετοιμάσουν την πιθανή έξοδο τους στα μαλακά. Να προετοιμάσουν δηλαδή την επόμενη μέρα χωρίς το κόστος του απολογισμού και την ανάληψη ευθυνών για την πολύ προβληματική περίοδο του πρώτου εξαμήνου του 2015, γνωστή και ως “Βαρουφάκειο περίοδο”. Μόνο με μία αδύναμη κυβέρνηση θα αποφύγουν εξεταστικές επιτροπές και άλλες τέτοιες φάμπρικες της αστικής δημοκρατίας.

Η πρόταση της κυβέρνησης για τον εκλογικό νόμο θυμίζει για μια ακόμη φορά “τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα”. Απλή “ανόθευτη” αναλογική, (λες και θέλουμε βενζίνα), και ψήφο στα 17, είναι τα δύο κεντρικά σημεία που ξεδιπλώνεται το μεγαλείο της προτεινόμενης δημοκρατίας.

Και εγώ να παραδεχθώ ότι κάτω από άλλες συνθήκες, ιδανικές θα έλεγα, πράγματι η απλή αναλογική και η ψήφος στα 17 να είχαν έννοια.

Με τις σημερινές συνθήκες, ο κάθε πολιτικάντης, εκμεταλλευόμενος την άγνοια και την δυστυχία του κόσμου, προτείνει όλες αυτές τις απίστευτες και παντελώς ανέφικτες λύσεις, χωρίς να έχει την παραμικρή δέσμευση για την υλοποίηση τους. Με καμία απολύτως νομική αλλά και ουσιαστική δέσμευση απέναντι στην κοινωνία και το νομικό σύστημα, η αλλαγή του εκλογικού νόμου περισσότερα προβλήματα θα δημιουργήσει παρά θα λύσει.

Από το “θα τυπώσουμε 100 δις ευρώ” μέχρι το “θα καταργήσουμε τη λιτότητα με ένα νόμο” και το “θα μας παρακαλάνε να μας δανείσουν”, κρύβεται μία ολόκληρη νοοτροπία ενός λαού που διψάει εναγωνίως για την απενοχοποίηση του για λύσεις στα προβλήματα του και ίσως και την καινούρια του ταυτότητα.

Κρύβεται επίσης ένας αποτρόπαιος και εγκληματικός λαϊκισμός που διαιωνίζει την γνωστή παθογένεια του “ωχ αδερφέ μου” και οδηγεί στην γνωστή πολιτική πολυφωνία και δυσοσμία των τελευταίων ετών.

Επίσης αυτές οι “φιλολαϊκές” φωνές, έχοντας κυρίως αλλά και κακοβούλως, συναισθηματικά κριτήρια, βρίσκουν ανταπόκριση σε νεαρότερες ρομαντικές ηλικίες, που δικαιολογημένα θέλουν να αλλάξουν τα κακώς κείμενα του πολυτάραχου πλανήτη μας.

Με την ψήφο στα 17, εγείρονται βέβαια και άλλα ερωτήματα απλής λογικής.

Ένας 17χρονος, σήμερα, δεν μπορεί να αγοράσει αλκοόλ, δεν μπορεί να έχει άδεια οδήγησης, δεν μπαίνει σε ακατάλληλα έργα κινηματογράφου, δεν μπορεί να διωχθεί ποινικά (εκτός φόνου), δεν υποχρεούται σε φορολογική δήλωση, δεν μπορεί να εργασθεί (εκτός ειδικών περιπτώσεων), δεν έχει ολοκληρώσει την βασική του εκπαίδευση, δεν …, δεν …., δεν….. Και μπορώ να γράφω όλη μέρα γιατί ο 17χρονος με τις σημερινές συνθήκες δεν μπορεί και δεν πρέπει να συμμετέχει στην διαμόρφωση του πολιτικού μας συστήματος.

Με αυτές τις συνθήκες, η απλή αναλογική, σε συνδυασμό με την ψήφο στα 17, σημαίνει πολιτική πολυφωνία και κατά επέκταση απόλυτη ακυβερνησία. Και ας μην ξεχνάμε ότι εκλογές δεν γίνονται για να πούμε την γνώμη μας μόνο αλλά και να διαμορφώσουμε κυβερνητικό σχήμα.

Ποινικοποιήστε τον “λαϊκισμό”, κάνετε τις προεκλογικές σας εξαγγελίες δεσμευτικές, εκπαιδεύστε την νεολαία στην παγκόσμια πολιτική ιστορία του τελευταίου αιώνα, ώστε να δούνε οι νέοι σε ποιά πολιτικά συστήματα ευημερούσαν οι κοινωνίες.

Αλλάξτε θεσμικά τον ρόλο του 17χρονου στην κοινωνία, και το ξανασυζητάμε.

Τότε και μόνο τότε η κοινωνία μας θα κρίνει σωστά τις προτεινόμενες λύσεις και θα ωριμάσει αρκετά για να δεχθεί την κυβερνητική πρόταση.

Μέχρι τότε ούτε λόγος.